چون طفل سِـرتقی که کشد مادرش به خاک،

 لبخند بزن به نسیمی که مدام نوازشت می کند .

و به بلبلانی که با حس وشوقی وصف ناپذیر برایت ترانه ای عاشقانه سر می دهند.

لبخند بزن به دیروزی که خوش بود و به امروزی که زیباست و به فردایی که رویایی

خواهد بود.

لبخند بزن به آسمانی که برای لطافت زمین زیر پایش، اشک شوق جاری می سازد.

لبخند بزن به شقایق ها، نیلوفر های آبی و نرگس ها…..

لبخند بزن به تمام گلهای عالم که از زمینی سخت می رویند و جهان را زیبا می

سازند.

لبخند بزن به خدایی که با نعمتهایش، لبخند را میهمان لبهایت می کند.